Rozdzial 3

Czułam się naprawdę wczorajsza i nie patrząc na cały ten syf, który mnie otaczał, poszłam wziąć długą kąpiel. Po jakich 30 minutach usłyszałam tylko

- O ku**a - czyli Marta się obudziła.

Wyszłam z wanny, ubrałam szlafrok i przywitałam siostrę uroczym uśmiechem. 

- Dobra, młoda skocz do sklepu po coś do jedzenia.

- Zobacz na pewno coś jej w lodówce.

- No jest, ale tylko światło.

Także szybko się ubrałam i skoczyłam do najbliższego sklepu po ciepłe bułeczki, jajka, jakieś warzywa i sok pomarańczowy. Marta zrobiła jajecznicę, a ja przygotowałam pyszne kanapeczki.

- Jak się czujesz ?

- Weź Marta lepiej nie pytaj.

- Widzę, że trochę się zabalowało.

- A Ty może świętoszek.

- Ale wiesz, że nie możesz dużo pić ?

- Marta, przestań. Wiem.

- No już nie obrażaj się, lepiej powiedz kim był ten koleś, z którym wczoraj tak długo tańczyłaś.

- Chodzi Ci o Andrzeja ?

- No ja nie wiem, taki wysoki.

- Znajomy Konrada, całkiem spoko koleś, widziałam go parę razy na uczelni, ale tak to się nie znaliśmy.

- Ale myślisz, że coś z tego będzie, widziałam jak na Ciebie patrzał.

- No coś Ty, na pewno nie. Totalnie nie jest w moim typie, a poza tym pali, a tego to ja nie toleruje.

- Zobaczymy, ja lecę pod prysznic.

- To ja idę po Murray'a.

Gdy wychodziłam z mieszkania, akurat stał przed nimi Andrzej.

- Cześć.

- O Matko Boska, ale mnie przestraszyłeś.

- Przepraszam nie chciałem.

- Przyszedłeś do Konrada ?

- Przyszedłem do Ciebie, bo chyba zostawiłem wczoraj telefon.

- Wejdź, zobaczymy. Przepraszam Cię za ten bałagan, ale nie zdążyłam jeszcze posprzątać.

- Spoko, rozumiem. 

- Kurcze, nigdzie go nie widzę. Podaj mi swój numer, to zadzwonię i usłyszymy gdzie jest.

Zadzwoniłam i telefon znalazł się w szafce w mojej sypialni, nie wiem jak on się tam znalazł.

- Dzięki bardzo, bez telefonu to normalnie jak bez ręki.

- Nie ma za co.

W tym momencie w skąpym ręczniku wyszła z łazienki Marta.

- O cześć.

- Cześć, cześć. To ja już lecę, dzięki za wczoraj, było naprawdę świetnie.

- Cieszę się.

- Pa.

-Cześć.

Odprowadziłam Andrzeja do drzwi i poszłam po Małego. Gdy mnie zobaczył skakał ze szczęścia. Wróciłam do domu i dałam mu jego ulubione chrupki.

- A co pan Andrzej tu robił ?

- Pan Andrzej zapomniał wczoraj swojego telefonu.

- A to takie rzeczy. Idziemy dzisiaj do kina ?

- Nie chce mi się.

- No proszę, kiedy ostatnio byłyśmy razem w kinie ?

- No dobra, ale robię to tylko dla Ciebie.

Ubrałam na siebie luźne ciuchy i poszłyśmy. 

Jednak nie przemyślałyśmy, która jest godzina i staliśmy 45 minut w korkach. No ale takie jest życie. Po filmie zabrałam Martę do najlepszej, a zarazem mojej ulubionej restauracji w mieście. Jedzenie jest tam obłędne. Najadłyśmy się do pełna i wróciłyśmy do domu. Do Marty na Skypie zadzwonił Juan i rozmawiali ponad godzinę, aż śmiać mi się chciało jak słyszałam jak szybko nawijają po hiszpańsku.Na dworze było bardzo ciepło, więc rozłożyłam sobie leżak i wciągnęłam się w świetnej książce. Poza tym przypomniało mi się, że muszę się przygotować na jutrzejsze ćwiczenia. Wskoczyłam szybko do Konrada po notatki i cały wieczór spędziłam w stosie kartek. Marta poszła na spotkanie ze starymi koleżankami z liceum, więc miałam wielki spokój do nauki. Jednak po godzince odechciało mi się tego wszystkiego i postanowiłam coś ugotować. Sprawdziłam czy mam wszystkie składniki do zapiekanki pomidorowej z makaronem i na szczęście musiałam tylko kupić mięso mielone. W drodze do sklepu spotkałam Konrada z Kamilą, którzy właśnie wracali ze spaceru.

- Witam gołąbeczki.

- Hej, gdzie tak pędzisz ?

- Do sklepu, wpadniecie dzisiaj na kolację ? Robię przepyszną zapiekankę.

- Jak przepyszną to musimy wpaść. A mamy coś przynieść ?

- A masz Kamila to wino co nam tak strasznie smakowało ?

- Mam i wezmę.

- Dobra, to zobaczymy się później.

Kupiłam potrzebne produkty i dodatkowo kupiłam jeszcze deskę do prasowania, bo była w promocyjnej cenie. Jednak nie pomyślałam o tym, że nie mam samochodu i strasznie ciężko mi się szło.

Po chwili za plecami usłyszałam jakiś głos.

- Może Ci pomogę ?

- O Andrzej jak byś mógł. Dzięki.

- Nie ma sprawy.

- A co Ty tu robisz ?

- Wpadłem do Konrada po jakieś papierki.

- Słuchaj Konrad przychodzi dzisiaj do mnie na kolacje, może wpadniesz ?

- Nie, dzięki nie będę Wam przeszkadzał.

- Nie będziesz przeszkadzał.

- Nie naprawdę, ale dzięki.

- Jak chcesz, zaproszenie jest cały czas aktualne i jeszcze raz dziękuję, że mi pomogłeś.

- Nie ma za co. 

Wróciłam do domu i zaczęłam przygotowywać zapiekankę, na szczęście jest to szybkie danie, więc po godzinie poszłam po Konrada. Gdy wychodziłam Andrzej właśnie wychodził od Konrada.

- Konrad możecie już przyjść.

- Okey, Andrzej idziesz z nami ?

- No nie daj się prosić. - powiedziałam

- No dobra, bo mnie zamęczycie, ale ja nic nie mam ze sobą. 

- Spokojnie, my wszystko mamy.

- A nie, mam butelkę wina w samochodzie. Poczekajcie.

Andrzej wrócił, a w dłoni trzymał moje ulubione wino. 

- Kamila czy Ty widzisz to samo co ja ? Gdzie ty je Andrzej znalazłeś ?

- Ostatnio byłem w Bydgoszczy i kupiłem. 

Usiedliśmy wszyscy do stołu i zjedliśmy zapiekankę popijając przy tym najlepsze wino na świecie.

Pierwsza butelka szybko została obalona, więc bez wahania otworzyliśmy drugą. Konrad poszedł do siebie po genialną grę Alias Party i zaczęliśmy grać. Podzieliliśmy się na grupy, dziewczyny na chłopaków. W niektórych momentach myślałam, że pęknę ze śmiechu. Faceci w genialny sposób przedstawiali sławnych ludzi. Po prostu uśmiechy z naszych ust nie schodziły.

*********************************************************************************

Jak Wam się podoba ? 

Chcę Wam wszystkim podziękować, że wchodzicie i komentujecie, to daje mi wielkiego kopa. Mam nadzieję, że Was nie zawiodę i będziecie wpadać jeszcze częściej.

CZYTASZ=KOMENTUJESZ

Pozdrawiam ;**